مینوکی

از سال 90 تا حالا مدام داخل بیان وبلاگ ساختم و پاک کردم. مشابه همین اتفاق تو زندگیم هم زیاد پیش اومده. نمی دونم چرا نمی تونم یک تصمیمی که میگیرم رو در طولانی مدت ادامه بدم. الان هم اگر نت ملی نشده بود و از سر بیکاری بهم فشار نیومده بود عمرا این طرف ها پیدام میشد.
هیچ وقت باورم نمی شد اینقدر ترس و وحشت جنگ رو از نزدیک حس کنم، حسی 180 درجه متفاوت تر از اونچه در فیلم ها و بازی ها تجربه می کنیم.

تصمیم گرفتم هر روز حتی اگر شده یک نقطه پست بزارم. اگر نگذاشتم بدونید یه بلایی سرم اومده. انشاالله همه در صحت و سلامت از این برهه حساس عبور کنیم.

پی نوشت :

1. باز نت ملی شد و ملت ریختن تو پیام رسان های داخلی که توانایی پشتیبانی این همه کاربر رو ندارن.